Podręcznik do OPCM

Ze wszystkich słów używanych na oznaczenie maga chyba żadne nie kojarzy się z większą władzą i mistrzostwem niż czarnoksiężnik. Czarnoksiężnik to o wiele więcej niż tylko twórca eliksirów - to ktoś, kto włada siłami natury i magii. Wzbudza sztormy, przenosi góry, ciska piorunami, a bezwartościowe błyskotki zmienia w klejnoty. A przynajmniej czynią to niektórzy czarnoksiężnicy. Inne znów źródła podają, ze czarnoksiężnik zajmuje się czarna magią, jest złym czarodziejem jak Voldemort, o niezaspokojonej żądzy władzy i szkodzenia ludzkości. Należałoby zadać pytanie, "Która z wersji, jest prawdziwa?". Ja odpowiem, że jedna i druga. Słowo czarnoksiężnik używane było w odniesieniu do dobrych i złych czarodziejów, czarodziejów, czarodziejów opinie o tym, czym czarnoksiężnik się zajmuje i kim naprawdę jest, zmieniały siew ciągu wieków.

Jedno z najwcześniejszych najlepiej znanych wyobrażeń czarnoksiężnika powstało 10 000 lat temu na ścianach jaskini w południowej Francji. Malowidło przedstawia mężczyznę w stroju zwierzęcia z rogami, w rytualnym tańcu. Z kolei w Babilonii najbardziej obawiano się i lżono przedstawicieli złej magii również zwanych czarnoksiężnikami.

Specjalizowali się oni w rzucaniu klątw, woskowe figurki przeszywali szpilkami, wzywali złośliwe demony i próbowali przywoływać duchy zmarłych. W chrześcijańskiej Grecji i Rzymie czarnoksiężnicy zajmowali się wróżbiarstwem i zaklęciami, oraz ważeniem eliksirów, można było korzysta z ich usług, jeśli chciało się zrobić komuś krzywdę. W średniowieczu było się nazywanym od intencji, jeśli dobre było się czarownikiem, a jeśli złe było się czarnoksiężnikiem. Ale granica i rozróżnianie było bardzo płytkie. Wystarczył drobny przypadek np.:, gdy jakiś eliksir inaczej zadziałał na chorych ludziach, ale nie z winy czarodzieja, tylko z przyczyn innego reagowania organizmu człowieka na różne specyfiki, wtedy taki czarodziej, zostawał uważany za czarnoksiężnika.

Wtedy to właśnie zaczęto, osądzać i skazywać takich osobników były to tak zwane "polowania na czarowników". Chociaż czarnoksięstwo nadal niosło negatywne skojarzenia, w renesansie w niektórych kręgach społecznych pojawiło się pozytywne znaczenie tego słowa. Uczeni i medycy czy alchemicy pokroju, Nicolasa Flamela, o których uważano, że posiedli tajniki białej, (czyli dobrej strony magii), określani byli mianem czarnoksiężników.

Na zakończenie warto dodać, ze nawet najświetniejszy dyrektor Hogwartu Albus Dumbledore, z pośród wielu tytułów posiada również tytuł czarnoksiężnika. W świecie mugoli czarnoksięstwo zostało spopularyzowane w 1940 roku, przez film pod tytułem FANTAZJA, który to opowiadał o nie posłusznym uczniu magii, który pod nie obecność swojego mistrza ożywia miotłę i myślą ze panuje nad nią, bardzo się myli i każe jej przynieść wodę, a tym czasem miotła zatapia dom. Powieść była napisana przez Greckiego pisarza Lubiana, a później przez Goethego.